गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ-कविताएं-गुरु नानक देव जी-Hindi Poetry-हिंदी कविता -Hindi Poem | Hindi Kavita Guru Nanak Dev Ji
दोहरा
गुरू नानक दे वांग जो, भजन करन भजनीक ।
सिक्ख सेवक उस मंज़िल ते, पहुंच जांमदे ठीक ।
तरज़
देवां कावि सुना हस्स-हस्स मैं, बड़ा भर ‘ता तरज़ विच्च रस मैं,
करां पहले गुरां दा जस्स मैं, मेरी जीभ की सिफ़त कर सकदी ऐ ।
कलम लिखदी रही, लिख थकदी ऐ ।
ल्या उत्तम बंस विच जरम ऐं, हुन्दा पिता दे दुआरे धरम ऐं,
पिंडा नरम मख़मलों नरम ऐं, चेहरा वांग गुलाबी फुल्ल दे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
गल्ल रब्ब दे बन्दे दी तोरी, डाढे रंगत बना ‘ती गोरी,
अक्ख रस दी भरी कटोरी, पिंड्युं कसतूरी महके जी ।
मत्था चन्दरमां वांगूं टहके जी ।
तसवीर बनी मन-मोहणी, कद्द ‘म्याना’ सजे खड़्होणी,
दन्दराल यूसफ़ों सोहणी, जब हसदे फ़लावर डुल्हदे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
जदों गुरू सी उमर दे लैरे, मझ्झां चारन इक्क जा बह र्हे,
पै गए धुप्प विच सिख़र दुपहरे, जब सूरज सिर ते आया सी ।
सप्प फन दा कर ‘ता सायआ सी ।
गल्ल किसे ने नगर विच्च दस ‘ती, ऐथे ऐहो ज्ही पवित्तर हसती,
सारी वेखन जांदी बसती, सुन पड़दे कन्नां दे खुल्हदे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
घर खत्तरी दे जनम जहानां, दूजा बाला जाट दीवाना,
तीजा मीर रल्या मरदाना, कट्ठे बहके साज़ वजाउंदे सी ।
रब्ब नां दे सोहले गाउंदे सी ।
देवे छूत ढुक्कन ना नेड़े, वड़े भूत-भरम ना वेहड़े,
बह के तिक्कड़ी राग नूं छेड़े, पर नगमें ज्युं बुलबुल दे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
गुरू हरि दा दुआरा मल्ल्या, दीवा अन्दर नाम दा जल्या,
पिता कालू वनज नूं घल्ल्या, सच्चे करे से सौदे जी ।
नाल मुशकल मिलदे अहुदे जी ।
तोले तक्कड़ी ते पकड़ पंसेरा, शावा धन त्यागी शेरा,
कही जांदे ‘तेरा तेरा’, बस दाने सारे तुल्लदे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
गए परबत ते इक वारी, उत्थे झगड़्या ‘पीर कंधारी’,
उहने डेग ‘ती पहाड़ी भारी, फड़ गुरू नानक दे उत्ते जी ।
तिन्ने रह जावणगे सुत्ते जी ।
शायर करे ना वड्याई फोकी, इक्क हत्थ ते पहाड़ी रोकी,
‘पंजा साहब’ कहन कुल लोकी, सिक्ख याद रक्खन नहीं भुल्लदे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
करे तीरथ दूर वलैतां, अदि रच्या गरंथ हकैतां,
उत्ते लिखियां कुरानीं ऐतां, गल भगमें चोले सज्ज गए सी ।
नाले करन मक्के दा हज्ज गए सी ।
गुरू नानक जी अलबेले, जित्थे बह गए लग्ग गए मेले,
सिक्ख बण गए करोड़ां चेले, परचार सणौंदे मुल्ल दे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
‘बाबू’ छड्ड गए बिरध हो चोले, सच्चे साहब ने बुला लए कोले,
लोकां मगरों परोले फोले, लै ग्या पास बुला के कादर सी ।
दोहां दीनां ने वंड लई चादर जी ।
दस्सो मगरों फिरन की लभ्भदे, इक्क फूकन ते इक्क दब्बदे,
नूर रल ग्या नूर विच रब्ब दे, सिर छतर शहानां झुल्लदे ऐ ।
गुरू नानक सांझे कुल्ल दे ऐ ।
Comments are closed.